- rozżalić (się)
- rozżalić (się) {{/stl_13}}{{stl_7}}ZOB. rozżalać (się) {{/stl_7}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
rozżalić (się)
Look at other dictionaries:
rozżalać się – rozżalić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} odczuwać coraz intensywniejszy żal; pogrążać się w żalu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chory rozżalił się nad sobą, nad swoim losem. Rozżaliła się na przyjaciółkę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozżalić — dk VIa, rozżalićlę, rozżalićlisz, rozżalićżal, rozżalićlił, rozżalićlony rozżalać ndk I, rozżalićam, rozżalićasz, rozżalićają, rozżalićaj, rozżalićał, rozżalićany «wzbudzić, wywołać w kimś uczucie żalu, smutku, rozgoryczenia; rozgoryczyć;… … Słownik języka polskiego
rozżalenie — n I 1. rzecz. od rozżalić. 2. «żal, smutek, rozgoryczenie» Słowa pełne rozżalenia. Myśleć o czymś z rozżaleniem. Mówić z rozżaleniem w głosie. Ogarnęło ją rozżalenie. rozżalenie się rzecz. od rozżalić się … Słownik języka polskiego
rozmazgaić — dk VIa, rozmazgaićaję, rozmazgaićaisz, rozmazgaićaj, rozmazgaićaił, rozmazgaićajony rozmazgajać ndk I, rozmazgaićam, rozmazgaićasz, rozmazgaićają, rozmazgaićaj, rozmazgaićał, rozmazgaićany, pot. «zrobić z kogoś mazgaja, niedołęgę, ślamazarę»… … Słownik języka polskiego
rozżalony — rozżalonyleni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. rozżalić (p.) rozżalony «będący wyrazem czyjegoś rozżalenia, pełen żalu, smutku, rozgoryczenia» Skarżyła się rozżalonym głosem. Rozżalonym wzrokiem spoglądała na niewdzięcznika … Słownik języka polskiego
